As Vooroordeel
Van Rhynsdorp:- In ‘n wêreld waar kinders gekoester, ondersteun en die kans gegee moet word om te floreer, staar te veel steeds onnodige gevegte in die gesig – nie weens hul vermoëns nie, maar weens die vooroordele en hindernisse wat in hul pad geplaas word.
Die verhaal van Aljandre Pieterse is een wat vir ons almal as ‘n les behoort te dien.
Aan die begin van vanjaar het sy ma, Johanna Filander, in desperaatheid uitgereik. Haar seun het gesukkel, nie net akademies nie, maar emosioneel, weens die behandeling wat hy op skool ontvang het. In plaas daarvan om aangemoedig te word, is hy geteiken, verkleineer en onwaardig laat voel. Die onderwysstelsel, wat sy grondslag vir sukses moes wees, het nog ‘n struikelblok geword.
Maar sy ma het geweier om stil te bly, sy het baklei – nie met woede nie, maar met vasberadenheid en die oortuiging dat haar kind regverdigheid verdien. Sy het die regte stappe gedoen, onreg uitgeroep, en met die ondersteuning van diegene wat geluister het, het sy saak die Wes-Kaapse onderwysdepartement (WKOD) bereik.
Ná ondersoeke het die WKOD in Aljandre se guns beslis. In ‘n brief wat aan die skoolhoof gestuur is, het WKOD dit duidelik gemaak: Aljandre moet na graad 9 oorskuif, en die skool moet verseker dat hy die nodige akademiese en emosionele ondersteuning ontvang.
Hierdie besluit bewys dat sy mislukking nie te wyte was aan sy vermoëns nie, maar aan ‘n onregverdige stelsel wat teen hom gewerk het.
‘n Boodskap aan die skoolhoof en skole oral
Vir die skoolhoof en betrokke onderwysers behoort dit ‘n oomblik van nadenke te wees. Dit was nooit nodig nie, as regverdigheid, empatie en behoorlike leiding van die begin af gegee is, sou hierdie stryd nie gebeur het nie.
‘n Skool is bedoel om ‘n plek van leer, groei en bemagtiging te wees — nie ‘n plek waar kinders afgebreek word nie. Geen kind behoort te veg vir hul reg om regverdig behandel te word nie. Die verantwoordelikheid van opvoeders is nie om te oordeel, te straf of te ontmoedig nie, maar om te lei, op te hef en te inspireer.
‘N les vir ons almal
Hierdie storie beklemtoon ‘n belangrike waarheid: Wanneer mense in verskillende departemente en gemeenskappe saamwerk, vind werklike verandering plaas. As onderwysers, onderwysbeamptes, ouers en gemeenskappe verenig staan vir die welstand van kinders, sal daar geen behoefte aan gevegte soos hierdie wees nie.
Kinders is nie statistieke nie, of dit is nie net name op ‘n skoolregister nie. Hulle is die toekoms van ons land, en hul sukses hang daarvan af of ons hulle oplig of afdruk. As ‘n skool ‘n kind faal weens vooroordeel, verwaarlosing of gebrek aan sorg, is daardie mislukking op elke volwassene wat toegelaat het dat dit gebeur.
Vandag het Aljandre ‘n kans om homself te bewys, om hard te werk en om ander kinders te inspireer wat dieselfde stryd in die gesig staar. Sy storie is een van hoop en geregtigheid, maar dit is ook ‘n waarskuwing – ons kan nie die stemme van kinders wat ly ignoreer nie.
Aan elke skool, elke onderwyser en elke onderwysbeampte: Wees die rede waarom ‘n kind slaag, nie die rede waarom hulle hoop verloor nie.
